Jaap Schot, 16 maart 2003
- Leren praten (moedertaal, dialect).
- De Bijbel voorgelezen gekregen, van kaft tot kaft, dagelijks een stukje, geen commentaar of verklaring. Geen gekinderbijbel of volkstaalvriendelijke nieuwe vertaling. Aldus vele verhalen en begrippen, waar de omgeving niet zomaar in voorziet.
- Lagere school, HBS-B, kantoorbediende, militaire dienst, kantoorbediende, praktijkdiploma boekhouden, 3 jaar kweekschool, studie psychologie.
- Baan als leraar psychologie aan een sociale academie.
BESLUIT: MIJN APPERCEPTIEVE MASSA / TEKSTAANMAKER IS VOLDOENDE VOORZIEN VAN BEGRIPPEN DIE VAN ‘DE SAMENLEVING’ AFKOMSTIG ZIJN, ZODAT WAT MIJ AAN TEKST INVALT HET ONDERWIJZEN WAARD GEACHT MAG WORDEN.
Einde lezen en ‘bijhouden ontwikkelingen’.
De bloem van het uitschrijven ontplooit en groeit: lesvoorbereidingen, veel meer dan waar ik ooit les mee kon geven: studententijd is een schaars goed. Ook wie een hekel aan lesgeven hebben, vechten om een zo groot mogelijk aandeel in die studententijd, omdat daar hun status en ‘baanzekerheid’ aan vast zit.
Word lid WNF en Greenpeace. - Ontslag – nieuwe baan – ontslag – nieuwe baan –ontslag met levenslang gegarandeerd voldoende inkomen om het nodige (eten, drinken, wonen, een fiets) mee te kopen.
Einde – ‘deelname’ genoemd – gebruikt worden in de maatschappij.
BESLUIT: HET IS HUN WERELD, NIET DE MIJNE. Mij is het slechts mijn leefomgeving, waar ik mij toe verhoud zoals een eekhoorntje tot ‘zijn’ bos. IK HOEF NIKS, OOK PUBLICEREN NIET. - Het ‘lessen voorbereiden’ wordt tot puur uitschrijven.
- Er worden mij geen onderwerpen meer voorgelegd ter afgedwongen behandeling.
Met de concrete gebeurtenissen waarover via de media bericht wordt, houden zich al miljoenen bezig, daarbij de gangbare begrippen gebruikend. Wat te formuleren is wordt gezegd, deel en tegendeel. Ik kan daar gemist worden.
Over wat (zogenaamd door ‘ons’) democratisch of ondemocratisch beslist (gekozen) wordt (besproken of meteen door spontane summatie* van de aankopen, consumptiewijzen en txaenzbesteding) hoef ik niet mee te praten of te denken.
Bijvoorbeeld over het hier naar toe halen en voorgoed hier houden van ‘gastarbeiders’ uit feodaal geregeerde landen, waar het denken van deze mensen dus in passend gemaakt is.
Onlangs hoorde ik er nog een zeggen: “Een land aanvallen alleen omdat de heerser daar moordt onder ‘zijn eigen volk’, dat is niet te verdedigen. Punt.”
Het is ook met de Nederlandse taal te zeggen, maar het is puur feodaal. Ook de Molukkers die gijzelaars genomen hadden, zeiden tot Van Agt, dat zij 70 of zo ‘van zíjn mensen’ hadden. Afstand oneindig. - Mijn invloed op die miljoenen anderen die hun steentje bijdragen, is voor alle praktische doeleinden gelijk aan nul. Ik hoef niks, ik heb vrij. Voorgoed. Ik ben maatschappelijk een nul, zonder plaats in welk getal dan ook.
Meer dan heerlijk: heren moeten altijd nog wat om heer te blijken, te schijnen, te blijven, geacht te worden. - Wat wordt dan mijn onderwerp?**
- op abstract niveau: waar ‘ze’ om mij heen mee bezig zijn (ze meten zich met elkaar, aan het bevel ‘overtref’ gehoorzamend), en
- DE taal, zoals ik die in gebruik heb en zie (en hoor).
- Hoe heet mijn bezigheid? Metabespreken.
Naar mijn aan iedereen onbekende, en zelfs niet voor publicatie bedoelde, teksten veronderstel ik vanzelfsprekend geen vraag. Ik heb deze stichting opgericht om ze niet geheim te houden.
____________________
*) ‘summatie’: het bij elkaar opgeteld – bij elkaar, samengevoegd – raken, zoals de zeilwerking van de blaadjes aan de boom in de zomerstorm, waardoor deze boom ontworteld raakt.
**) Mijn tekst: wat ik opmerk maal mijn taal (begrippen enzovoorts).
0 reacties