Jaap Schot, 30 maart 1998

Wat ik veroorzaak (= wat er gebeurt door mij), dat ben ik aan het doen.
Dat is zo, of ik dat nu metabespreek of niet.
Dat is zo, hoe ik het (voelenderwijs) ook vind:

• of ik het nu leuk en spannend (misschien krijg ik wel een lintje) vind,
• of dat ik het nu bedreigend en spannend (misschien word ik wel schuldig bevonden) vind.

Dat is zo, of ik hetgeen ik veroorzaak, nu nastreef en/of zal toejuichen of niet.
Als je brein onzinwoorden bij die ‘daden’ voegt, verandert dat niets aan hetgeen er gebeurt, aan de KENbare verschijnselen en veranderingen. Ook een toegevoegde prima tekst erbij verandert er niets aan.

In dit opstel gaat het er mij om iets onder woorden te brengen omtrent die teksten die mensen aanmaken bij wat ze doen.
Over de teksten, niet over ‘flashback’ (beelden, ‘films), gevoel, emoties en extra dadendrang. Ik heb die niet, daarover moeten dan anderen het maar hebben of, wat ook kan, er over zwijgen, als ze geen neiging hebben om erover te praten. Voor mij hoeft er niets.

Let wel: dit opstel gaat niet over onderwerpen die stoffelijk zijn.

Dit opstel gaat, lopende de uitwerking, steeds duidelijker over herkomst en invloed van de begrippen die in mijn hersens (?) in mijn brein (als dat wat anders zou zijn) werken, mede blijkens wat mij aan tekst hoorbaar wordt voor mijn geestesoor. ‘Mede’, want er worden in een tekst altijd minder woorden gebruikt dan begrippen. Heel veel begrippen blijven verborgen in bijvoorbeeld de niet uitgezegde vooronderstellingen en niet gemelde onderscheidingen. [Zie hieronder over het begin van de Bijbel.]

In wie een tekst (bijvoorbeeld een verhaal) hoort, wordt slechts een klein deel van de erin gebruikte begrippen ‘wakker geroepen’, alleen die begrippen die hij heeft, uit ervaring. Niet alleen de met name genoemde begrippen (die in een woordenlijst bij het verhaal zouden staan), maar ook die andere, die als het ware door de figuren die in het verhaal een rol spelen worden gebruikt. [Zie verderop het voorbeeld van Kaïn en Abel.]

Er bestaan veel vormen van teksten aanmaken:

• napraten
• meepraten
• doorpraten
• melden

Dat zijn er maar enkele van zeer, zeer vele.

‘Wat mij aan tekst hoorbaar wordt voor mijn geestesoor’. Dat is een centrale uitspraak: ik hoor de teksten die mij invallen en die ik hier nu uitschrijf, zelf ook voor het eerst.