Jaap Schot, 13 april 1985

Onderwerp in trefwoorden

• de wereld is met recht “Groot-Auschwitz” te noemen, omdat er op het door deze wereld geheel omvatte aardoppervlak dezelfde dingen mensen worden aangedaan als in dat KZ toen daar.
• het verschil tussen de dictatuur en de democratie is dat er respectievelijk fulltime knechters en fulltime geknechten zijn in een dictatuur en slechts parttimers in beide posities/functies in een democratie.
• binnen Groot-Auschwitz is er ongelijk verdeelde soevereiniteit, de eenheid van soevereiniteit valt samen met de eenheid van geld.
• slechts buiten Groot-Auschwitz, in het wild, in de vrijheid, is er vrijheid.
• Vrijheid is ten opzichte van soevereiniteit wat kleur is ten opzichte van zwart-wit.
• In Groot-Auschwitz, in het gebied van het zwart wit, is wit het ideaal, benaderd via alle schakeringen van grijs. Het zwart kan men in de richting van wit veranderen, door er een beetje wit tegenover te stellen, er grijs van te maken. Wit compenseert voor zwart. Op jouw beurt knechten (als Koning Klant, als bezitter) compenseert voor het geknecht worden (als dwangarbeider, dat is: als iemand tot in gespecialiseerde vorm dienen voor geld gedwongen door de soevereine koopkrachtige vrager in de economie). Hoe meer soevereiniteit, hoe meer koopkracht dus, hoe meer luxe, hoe meer vernederende dwangarbeid, hoe meer zwart, hoe meer wit ter compensatie. Het dienen van de een is het gediend worden van de ander. De vernedering van de een is het verhoogd worden van de ander. Alle streven naar het tot grijs maken van zwart komt neer op het streven naar het laten aanmaken van wit door het voor een ander veroorzaken van zwart. Het wegmaken van dictatuur zonder opheffing van de specialisatie van de arbeid, resulteert in een toename van de hoeveelheid bevelen die uitgevoerd moeten worden. Waar de last vandaan komt, van boven in een dictatuur of van opzij in een democratie moeten de inwonende dwangarbeiders leren opvatten als een fundamenteel en kwalitatief verschil. Dat zo opvatten kunnen ze niet zonder dat ze ophouden de werkelijkheid waarin ze leven zich bewust te maken. Dat blijkt mogelijk, door te werken met het belangrijkste middel daartoe: het afleiden van de aandacht van het waarneembare ervaarbare geheel van de eigen leefsituatie naar enkele details daarvan en naar fictie, verzinsels (als zodanig herkend soms, b.v. bij romans, als werkelijker dan de zintuigelijk en in ervaring gegeven werkelijkheid opgevat b.v. in godsdiensten, geloven, religies, ideologieën, inspiraties.
• Het ideaal van wie niet uit die zwart-wit wereld zich kunnen wegdenken, blijft de totale 100%-ige soevereiniteit, het tot niets meer gedwongen worden door anderen, niet alleen, ook het door geen enkele natuurlijke gegevenheid begrensd en beperkt worden: men wil kunnen vliegen en kunnen toveren en geen lichamelijke functies meer hoeven te verrichten, alleen nog maar lust en plezier te voelen. Men vereenzelvigt zich met en put zijn zelfdefinitie uit in het voelende bewustzijn. Alle roesverwekkende, stimulerende, verdovende, verslavende, genotsmiddelen, zijn in dit streven ingezet, evenals alle sprookjes en alle sprookjesachtige vertoningen. Als het lichaam schade lijdt bij het teweegbrengen van deze gevoelens van onthevenheid aan het geknecht worden, geleefd worden, gestuurd en bestuurd worden, dan is dat jammer, maar het mag de pret niet drukken. Dat lichaam is toch alleen maar een middel tot een doel, een gebruiksvoorwerp. De anderen die ons knechten gebruiken ons lichaam als een ding waarmee je lust in je kunt opwekken door je erdoor te laten dienen. Er is geen verschil tussen Koning Klant en de prostituant. Prostitutie is een beroep als alle andere. Deze verschrikkelijke stelling wordt openlijk voor t.v. uitgesproken en de anderen, de niet-prostituees komen niet in opstand tegen elkaar, hun verachting voor de prostituees, een verkeerd geplaatste, toegeschreven verachting, die eigenlijk het vernederen, niet het vernederd worden bewust zou moeten betreffen, die verachting moet nu wegebben. Dat is een heel indirecte manier om nog verder de eigen gevangenschap annex dwangarbeid, de ‘eigen’ civilisatie, te gaan aanvaarden. Ze weten gewoon niet meer wat vrijheid is. Ze definiëren het als een soort almacht, een niets hoeven, een nergens aan bezig zijn, een als heerser/knechter geleefd worden.
• Kleuren zijn andere kwaliteiten, onbereikbaar via het veranderen in de hoeveelheden zwart en wit.
• Er kan een kunstwerk worden opgericht, dat het bestaan van Groot-Auschwitz in iets stoffelijks uitdrukt: idealiter een enkele prikkeldraad, recht omhoog: je kunt er niet onder zijn en je kunt er niet boven zijn en je kunt er niet doorheen, die ene draad omgeeft geen vrij gebied, ze sluit alleen het gebied waar wij verblijven, Groot-Auschwitz onverlaatbaar af. Die prikkeldraad moet heel sterk vergroot zijn, niet alleen om overeind te blijven, maar ook om gevaarlijk te zijn als iemand er dicht bij komt: zelfs de futiele poging te ontsnappen naar een ruimte die er niet is, moet volautomatisch dodelijk zijn, omdat het stomme ding ook nog onder hoogspanning staat. Dat kunstwerk zou de werkelijke stand van zaken tastbaar en zichtbaar maken op een andere manier dan die waarop deze werkelijkheid nu voor iedereen ervaarbaar is, een manier van bewustworden die wij allen hebben leren vermijden, voorkomen, onderdrukken en terugdrukken.

Zodra, zolang en in zoverre deze zwart-wit-mensen de gelegenheid krijgen te knechten, zullen ze dat doen. Er gebeurde in Auschwitz niets oorspronkelijks, alles was al eerder vertoond en alles zal ook verder vertoond blijven worden. Het verdunnen van het zwart, het spreiden van de duisternis brengt schemer, maar geen licht. Het compenseren met andermans duisternis voor de eigen duisternis bracht de koloniserende civilisaties ertoe vreemde vrije volken te onderwerpen, totdat nu de aarde vervuld is van duisternis en er geen wilden meer zijn om te onderwerpen. Alleen de kinderen nog, die nu al gedurende tien volle jaren, vanaf hun kleuterleeftijd in parttime gevangenschap in engere zin, in scholen worden gehouden en daar gewend worden aan

• de duisternis,
• het geleefd worden door anderen,
• het gericht krijgen en houden van de aandacht op iets buiten het hier en nu gegevene,
• het waarderen van wat je overkomt op grond van het gevoel dat je erbij hebt,
• het gericht worden op (de eigen top)prestatie en op dat wat je in ruil voor dat presteren aan aandacht en waardering van anderen krijgt.

Nu richt de toename van de hoeveelheid bevelen zich steeds sterker op de bevelenden zelf. De soevereiniteit neemt toe in een sterkere mate dan de afwenteling van diensten op energieslaven (huishoudmachines, robots en computers bijvoorbeeld). Steeds meer mensen maken aanspraak op voor hun geknecht-worden compenserende diensten (= topprestaties) van anderen aan hen.

Werkeloosheid is het niet hebben van de gelegenheid om te dienen voor geld en zodoende aan de koopkracht komen om te compenseren voor de eigen gevangenschap. De situatie van gevangenschap blijft, maar nu zonder dwangarbeid. Dat die dwangarbeid afwezig is mag de betrokkene niet als positief kunnen aanvoelen, daarom zorgen degenen die de spontaan summerende krachten vanuit de wel dwangarbeidenden omzetten in maatregelen (de conservatieve politici) ervoor dat de werkelozen te weinig geld krijgen om te voorzien in wat ze van nature nodig hebben (nooddruft en speelruimte voor het resterend functioneren).
De arbeidenden zorgen er zelf wel voor dat het gebeuren hen onbewust blijft, zolang de bijpassende gevoelens onaangename gevoelens zullen zijn. Zo is het voortbestaan juist van het leed volledig gegarandeerd. De oorzaak van dat voortbestaan ligt voor een zeer groot deel in de kleinzerigheid en in de suggestibiliteit van de gevangenen. De suggesties van eenzaamheid. De suggestie van lijden door de afwezigheid van luxe en verdoving. De suggestie dat ontbering het kenmerk is van natuurlijkheid en in het wild zijn. Alle positiefs komt uit de civilisatie, wordt geproduceerd in de maatschappij: goederen en diensten. Uit de natuur komt alleen de ziekte en de dood. Als de natuur als positief wordt afgeschilderd, dan is het de consumeerbare natuur, de couveuse, de koesterende zon en de rijpe vruchten, die moeiteloos verkrijgbaar zijn en in massa beschikbaar.