Jaap Schot, 10 oktober 2003

Juristisch denkende mensen vatten elkaar en zichzelf op als hun ama’s. Als ze dat niet deden zouden ze als ze van de misdaad af wilden er niet tegen op zien die ama’s om te bouwen tot die aangepast waren aan het LEVEN van de anderen. Onschadelijk maken, dat zou het doel met alle ‘straffen’ zijn. De doodstraf voor alle tot misdaad geleid hebbende ama’s.
Het is de burgerman in de jurist die dan vraagt “wat is misdaad en wat niet?”. Deze vraag is niet zozeer blijk van denkluiheid als wel van de ingeslepen vijandigheid ten aanzien van elke ander die spreekt: het debaterdom. Het onderwerp interesseert de debater, de jurist niet, de zaak is speelgoed, zoals de voetbal voor de voetballer, het racket voor de tennisser. Als hij de spreker ertoe kan brengen zijn txaenz te gaan besteden aan verbale definities van ‘misdaad’, dan heeft hij moeiteloos gewonnen.
Mijn raad aan ieder mens: praat nooit met vee en herders. Zij hebben ama’s die hen als (ooit, nu nog??? potentieel) mens onbereikbaar maken. Ze zitten in hun ama gevangen en KENNEN dat feit, maar willen het niet weten, dus niet genoemd en aangewezen krijgen. Ze wijzen trots op zichzelf als ‘schaap in de kudde van Jansen’. Die Jansen is een afwezige eigenaar, de aanwezige ‘leiders’ van de kudde zijn z’n honden en de belhamels. Sommigen noemen Jansen “God” en zichzelf priester. Jansen is al lang weg en dood, maar dat hij bestaan heeft zelfs, is slechts een legende, een oncontroleerbaar verhaal.
Ieder stuk vee moet op bevel en ten gunste van het systeem zichzelf en elk ander opvatten als zijn ama, de ama die de bezitter, partieel verkóper en gebruiker is van zijn lichaam, zijn txaenz. Iedere burger is binnenin vagelijk, voelend, nog het tegenstrevende, overwonnen, getemde, nu nukkig systeemvijandige diertje dat hij was als klein kind toen hij door ouders en opvoeders en/of van opzij door pestende andere kinderen en ‘mobbende’ collega’s, andere werknemers (= zichzelf, dat is hun uitdrukking voor hun txaenz, in de eenheid ‘uren’ op de arbeidsmarkt verkopende stuks menselijk gebruiksvee, slaven in zelfbezit).
Naast díe ama-inductoren van opzij, zijn er nog de ongerustmakers, de schrijvers over ‘gezondheid’, die ononderbroken dreigen met ziekten en gebreken, die de lezer / hoorder van hun tekst zullen treffen als deze niet de voorkómende (profylactische) maatregelen die zij aanbevelen: het consumeren van wat zij aan goederen en diensten aanbevelen. [Jezus bevrijdde zijn volgelingen van de spijswetten der Joden, nu zijn de natuurwinkels en drogisterijen de kerken waar spijswetten gepredikt worden.]
10-10-03 9:55||10-10-03 9:58:
Stel eens even dat het gewone vee zich herkende als zodanig, als ingespannen, van leidsels voorzien, getemd, belazerd als kind, toen men hem voorhield dat de maatschappij er was om hem te beschermen, dat de politie zijn beschermer was en al die anderen ook. Terwijl in feite hij in gevangenschap geboren en getogen (= bruikbaar gemaakt) is. Onderwijs is ontaard in ‘voorbereiden op opgeleid worden’ en ‘opleiden’ is niks anders dan bruikbaar maken.
Dat is bekend en wordt gekend, door ALLE aanwezigen in de maatschappij. Dat kennen blijkt uit het overleven en leven en bij sommigen zelfs LEVEN in deze omstandigheden, op dit speelveld. Soepel meespelen bewijst niet dat je weet dat je aan het spelen bent: ‘weten dat je aan het spelen bent’ betekent: het feit KENNEN dat je voor wat echt is heet spel moet stoppen. Ieder nog gezond (= als dier zijn ama te boven gaand) kind verlaat zijn spel als moeder hem roept voor het eten. Bij burgers is er een dodelijke ziekte voor nodig om hen het maatschappelijk spel als zodanig, als spel dus, te doen zien. Dat het een spel is, wordt gekend, dat is onvermijdelijk, maar het weten, het benoemen en bespreken, dat kan voorkomen worden, met hulp van het hele systeem wordt de aandacht die voor weten nodig is, ervandaan, er van áf, geleid.
Om te weten te komen is het wel zo gezond die aztekentrap op te gaan in plaats van te wachten op een ziekte of ongeval.
Iedereen heeft tegenwoordig vrije tijd ( = onverkochte txaenz), die zou hij op die trap kunnen besteden. Daar, op die trap functioneren zijn hersens met die zeer menselijke mogelijkheid om het gedoe van anderen die op hem lijken en waar hij mee en tussen was [en straks, in werktijd, weer (gevangen) is] maar nu even niet, te zien, te kennen en te herkennen [‘herkennen’ = de geleerde woorden en begrippen blijken hem toepasbaar op wat hij nu waarneemt, wat hem nu gegeven is, zintuiglijk en anderszins], te herkennen als onecht, als onspeels spel, en zichzelf en die anderen als gebruikt en daartoe voorgelogen (wordend) en als in die leugens gelovend.
Word je van dat WETEN gelukkig? Nee, je bent er gelukkig in, want: dat WETEN = op die trap zijn en daar LEVEN, is functioneren en geluk (happiness) is in functioneren en nergens anders.
10-10-03 10:21|||10-10-03 12:02:
============
De juristerige denker is zo aan het spelen, zo totaal 100% zakgericht, op anderen gericht, dat het verbaal definiëren hem als wezenlijk voorkomt. Ik kan het kort zeggen: wie misdoet, dat is: het LEVEN, niet slechts het overleven of het leven van anderen schaadt, dient als ama veranderd, gedood dus, te worden. Daar zit in die ama niet gegarandeerd voldoende beweegreden / beweegkracht voor en dus moet een rechterlijk oordeel als volgt luiden: U hebt X jaar om Uw ama aan te passen, zodat U niet meer misdoet, omdat het niet meer in Uw ama opkomt, er niet meer doorkomt als het misdoen een bevel is dat van buiten komt, als U, na (dus binnen) die X jaar nog niet bewezen hebt dat Uw ama nu voor de anderen en ‘dat wat geen mens is’ veilig is, komt U lijfelijk ter beschikking van Eurotransplant.
Dat geeft de veroordeelde een reden om zijn ama te veranderen, om te leren hoe zich gelukkiger (= ruimer te functioneren en dat onschadelijk en dat ‘onschadelijk’ is een andere uitdrukking dan passend, want dat, passen, geeft de suggestie van een vaste, bestaande, gegeven vorm). Gelukkiger wordt een mens door ruimer functioneren. Iemand ruimer laten functioneren betekent niet zelden: hem door minder anderen als mindere laten gebruiken. Dat zal blijken bij het volstrekken van zulke oordelen en bij doordénken. Dat hele gebruiken dient herkend, erkend en afgeschaft te worden: het is een spelletje, koninkje, heersertje, soevereintje en het is een fabriek voor (van) ongelukkigheid en misdaad.
De liberalistische heersende Westerse kijk op het leven wil dat iedereen zo vrij is als de vis in de zee. En zo onbeschermd, want deze gewenste kijk op de samenleving is die van de mensengebruikers: de parasitaire heersers plus de middenklasse, dat zijn de gebruikte gebruikers, de bronnen van de terreur (—-> dwang) van opzij.
Dat er in zee geen grenzen zijn is vooral voor de grote rovers een voordeel. Ook al gebruiken de kleinen en de vredige plantenetende vissen die gelegenheid tot zich verplaatsen af en toe ook.
10-10-03 12:19||| 10-10-03 12:21:
Kijk, ik spreek vanaf die trap. Het kan mij geen zier schelen hoe jullie op de begane grond elkaar bejegenen, ik doe met geen enkel iets wat ik zeg een politieke agiterende uitspraak. Ik bevind mij niet op jullie speelveld en ik doe noch deed ooit mee. Ik deed ook niet mee in al die jaren dat jullie mij gebruikt hebben, als leerling, kantoorbediende, soldaat, leraar en docent. Ik liet mij zonder verzet gebruiken, maar geen seconde langer dan jullie mij dwongen, mij bedreigend met de geweren die gebruikt worden om ‘het bezit’ te verdedigen tegen (in dit geval) spijbelen, dienstweigeren en stelen (ook als dat het nemen van onmisbaars, voor LEVEN nodigs betreft, dat volkomen onterecht door de een bezeten terwijl door de ander nodig gehad kan worden, met instemming van ‘allen’, van ‘het systeem’. Dát is het eigendom dat de oerdiefstal is, volgens die anarchist).
10-10-03 12:29|||| 10-10-03 12:29:
Je moet durven doordénken, dus durven zeggen. Durven tegenover welk gevaar, welke bedreiging? Wel: de eis van politieke correctheid, ‘niet extremistisch’ zijn van buiten, van de anderen en een soortgelijke eis, aan jezelf vastgekoekt in je ama. Dat aankoeksel is van diezelfde oorsprong: van buiten afkomstig.
Zo velen hebben zozeer belang bij het blijven van de regelingen die gelden (dus niet waar, niet aangetroffen werkend / veroorzakend zijn, zoals de natuurwetten) dat zulk doordénken nóch op de begane grond, noch op het politiek toneel openlijk wordt gedaan of toegestaan. Veranderen binnen de kaderregelingen, dat is het onderwerp van de politiek.
Slechts af en toe zegt er eens iemand op televisie iets vanaf de trap, zoals die keer dat iemand verklaarde waarom de sociale staat, de verzorgingsstaat, nu wordt afgebroken: omdat de taak ervan, de bedoeling ermee bereikt is, die bedoeling was: het communisme de wind uit de zeilen te nemen. Nu het communisme niet meer dreigt (= lokt) is het onderhouden van de armen niet meer nodig, in de USA was het nooit nodig na de jaren dertig, daar is voortdurend oorlogsindustrie de ruggegraat van de economie: daar zijn al die oorlogen voor, niet om iets te veroveren of te behouden in de eerste plaats, of om het communisme te bestrijden, om die wapenindustrie op gang te houden, daarvoor. Daarvoor is ook de NASA er, geen hond interesseert zich als rijke voor de ruimte, het gaat om de koers van de aandelen en nog dieper: om de intrinsieke waarde van die dingen: draaiende industrieën met toekomst. Er komen steeds snellere en kleinere ‘computers’, om in wapensystemen te kunnen functioneren, niet voor op mijn of Uw bureau. Daar zijn die snelheden volkomen misplaatst. De consumentenelektronica zoeken naar een doel, een gebruik, en de consumenten vinden dat niet: al die telefonades zijn en blijven leeg gepraat, het internet zit verstopt met reclame, seks en ander onbenul. Daarnaast totaal onbruikbare en ongebruikte informatie, terwijl de vraag van de LEVENDE, die is naar kennis. En kennis is niet te krijgen, slechts te nemen. Niet te bewaren, slechts actueel te hebben, zodra, zolang en in zoverre je je txaenz besteedt aan het onderwerp, het gekende. Er is dan ook volstrekt onterecht sprake van een kenniseconomie in dit verband.
Kennis is ongelijk aan herkenningsvaardigheid.
Kennen is ongelijk aan kunnen herkennen.
Herkennen is ongelijk aan ‘denken’ “oh, dat is dan wat XXX heet”. Dat laatste is het ‘een einde komen aan een stukje van het opgelopen verbalisme, dat is: het gebruiken van woorden zonder dat er een eigen ervaringsbegrip (dat woord bevat een pleonasme) aan vastzit.
========
10-10-03 13:34|||10-10-03 21:11:
===========
OVERZICHT.
=========
Het gaat in dat beeld van de Aztekentrap om de taal en om de onderdelen daarvan, onderdelen die thuishoren op diverse gebieden in dat beeld:
1. de propagandataal hoort thuis op de begane grond, van het schavot dat daar op het plein staat opgesteld naar beneden, naar het publiek, de gebruikten.
* De verwarrende propagandataal (de verkeerde uitdrukkingen)
* De fantastische propagandataal (de religies met goden en beelden daarvan en verhalen daarover)
* De dreigende propagandataal: de ‘gerechtigheid’ genoemde soevereine wensen van koningen (bijvoorbeeld Koning Klant in zijn Rijk (= de markt), waarin de arbeidsmarkt die globaal is en dus dreigt met concurrentiedruk waarvoor de wijze leiders zelfs moeten wijken en de gebruikten meer gebruiken en minder geven).
2. De gewone praattaal, waarin de mensen op de begane grond elkaar doorvertellen wat ze hebben begrepen, gekozen en onthouden van wat ze hoorden zeggen en zonder veel aandacht besteden meemaakten.
3. De taal van de leiders onderling, waarvan weinig geheim bleef.
4. De taal van de wetenschappers die gebruikt worden op de begane grond en daar objectief doen, zonder gevoel, logisch, systematisch, maar gebruikt en zonder maatschappijkritiek.
5. De taal van de wijzen en filosofen die de trap bestijgen en vandaar zonder invloed te hebben en te zoeken ook objectief, maar met een ander onderwerp, buiten gebruik bezig.
6. En zo voorts.
================
Ten aanzien van elk opstel en deel daarvan kan ik me afvragen: waar is hetgeen ik daar uitschreef waar? Waar is het altijd wel, maar waar is het dat? Where is it true?
========
Op de begane grond zijn naast de arbeidsverhoudingen ook nog andere dingen geregeld. Die regels zou men, als men zich aan de grondregels hield, doen gelden: handhaven, doorvoeren, afdwingen. Opvallend is dat dat in Nederland tegenwoordig (hoe lang al) als volgt gaat: we spelen democratietje en eisen van wie iets wil dat hij in het verborgene doet wat hem goed dunkt of een meerderheid in de staten generaal (1e én 2e kamer daarvan) bijelkaar lobbyt. Als die meerderheid er is komt er een regel en die handhaven we dan niet, om diegenen die er last van zouden hebben (van dat handhaven, invoeren, doorzetten, laten gelden) niet in de weg te lopen. Zo doen ze dat met als opgegeven reden: handhaven is veel en veel te duur en dan krijg je een politiestaat. Dis is zo diep waanzinnig, geen gekkenhuis kan zulke mensen herbergen, laat staan genezen. Dit is ‘op diep debiel niveau functioneren’, maar daar hoeft een leiderspositie niet om te worden opgegeven, integendeel. Ze hebben er zelfs een uitdrukking voor, om deze waanzin goed te praten: ‘Jeder Konsequenz führt zum Teufel’. Het is een heerlijke wereld, niet om ín te leven, deelnemend, betrokken, bijdragend, met een mening behept, maar om bij en van te leven, op de trap en af en toe naar de begane grond om in een supermarkt eten en zo te halen. Als amabezitter op de trap verblijven en als genencombinatie op de begane grond ‘foerageren’ (biologische technische term voor ‘bij elkaar scharrelen wat je nodig hebt,als dier’).
========
10-10-03 21:43|||
## = ‘is ongelijk aan’