Restopmerkingen

Categorieën: Overige teksten

Trefwoorden: onbewerkte versie

A>b:

B>type restopm

.pl50

.mt2

.mb0

.hm1

.he resterende opmerkingen blz.#

schijf 37; titel:restopm

12 mei 1985

Mensen worden ertoe gebracht zich tegen anderen te keren, anderen

die hen aanvankelijk niets misdaan hebben.

Het komt bijna nooit voor dat de zo onder druk gezetten zich in

plaats van tegen elkaar, samen keren tegen degenen die hen

dwingen.

Het brengen van die mensen tot hun onderlinge geweldpleging, kan

gebeuren

– met bruut geweld of de dreiging daarmee,(de Auschwitz-scene),

– door verlokking met beschikbare beloningen en gunsten voor de

winnaar (bokswedstrijden en het maken van carriere),

– door dreiging met verachting en/of liefdesverlies

– door mystificatie (begoocheling door “een grote zaak”: de Kerk

of de Partij b.v.; de kruistocht, de heilige oorlog),

– en wellicht nog wel met enige andere middelen, die me hier nu

niet invallen.

=

Het is niet voldoende te weten dat degenen met wie je je inlaat

geen aanranders zijn, het kunnen evengoed lui zijn die nooit over

gebrek aan succes te klagen hebben gehad en onverdroten

steunpilaren zijn voor het systeem dat onontkoombaar de

misbaksels aanmaakt die iedereen veracht.

=

Het wemelt in de wereld van de maatregelen die het voortbestaan

moeten verzekeren van het (totaal onnodige) systeem van elkaar

“motiveren” tot topprestaties en “vooruitgang”.

Juist ook die maatregelen die de aanwezigheid van misbaksels

dragelijk en acceptabel moeten maken, steunen onverkort het

systeem.

Zowel de genietende en gulle geslaagden als de weldoende

beklagers van het vele leed, vatten dat leed op als een

ontkoombaar iets, voortkomend uit de slechte menselijke natuur of

uit de eigenschappen van een variant van het systeem: Nazisme,

kapitalisme, communisme, zoek maar uit. Het systeem waarvan dat

varianten zijn, blijft keurig buiten beeld.

Elke oorlog (de Duitse Keizer), elke dictatuur (Hitler en Stalin)

en elke verkrachting en elke serie-moord (type ‘Jack the Ripper’)

wordt opgevoerd als voortkomend uit een afwijking van een

individu. Niet zelden stelt men het zelfs voor alsof in die

individuen de natuur niet voldoende door de civilisatie

onderdrukt zou zijn: ze noemen het beestachtig.

[Zowel de christenen als de mohammedanen leren het lage

volk dat de dieren er zijn om door de mensen gebruikt

te worden. Zoals ze als man door geboorte hoger zijn

dan de vrouw, zo zijn ze als mens hoger dan de dieren.

Zo hebben zelfs de sociaal laagst geplaatsten nog iets

om op hun beurt te verachten.]

Men hangt een theorie aan van sociale ongelukken en van lieden

die ‘een sociaal stuk ongeluk’ zijn.

Pure onzin, binnen en vanuit een sociaal systeem dat op elkaar

onder druk zetten berust, zal altijd op vele (nl. de zwakste)

plaatsen agressie stromen. Het helpt niets wanneer men deze

verbanden buiten bewustzijn houdt. Misschien helpt het op de duur

iets als men dat massaal niet langer doet.

=/=

..schijf 37;titel:rest2

..12 mei 1985

Het verachten van de dieren past mooi bij het verachten van het

dierlijke in zichzelf.

=

Van die doctrines bestaan uit evolutie-gewijs in elkaar gepaste

deeltjes. Het geloof is een verhaal, dat gebruikt wordt om

enigszins in psychisch evenwicht te leven in de niet te

veranderen werkelijkheid van een civilisatie (een

bezitterssamenleving) waarin geheerst (= geknecht) wordt en de

ondersten als vrouw of man alleen hun lichaam en hun gedrag (hun

arbeidskracht en hun diensten / gunsten ) bezitten. Zij moeten

die arbeidskracht en die gunsten /diensten ruilen tegen hetgeen

ze nodig hebben voor hun leven en welzijn; zij moeten op bevel

van de bezitters (van de voorraden nodigs) kunstjes doen: werken

voor de kost.

Aanvankelijk geldt: geen kunstjes, dan krijg je geen eten, dan

krijg je het nodige niet. Later (nu dus) geldt: dan krijg je niet

al het nodige (rust, erkenning en ruimte voor ontplooiing) en

ook niet alle voor dat gemis aan nodigs strekkende luxe

consumptiegoederen.

Die arbeid, die werkgelegenheid, dat zijn grootstendeels onnodige

kunstjes en dat is extra vernederend. Als de voorraden en

productiemiddelen het bezit van het collectief zijn, gaan de

mensen gewoon voort met vernederen; na de machtsovername

vernederen ze elkaar. Het democratiseren van de samenleving, de

spreiding van macht, maakt aan het misbruik van macht geen einde.

Alle gebruik van macht is misbruik. Er is geen veilige dosis

macht, evenmin als er veilige doses zijn van gif en van alpha- en

gamma-straling.

=

Naast deze beschrijvingswijze zijn er nog duizend andere

mogelijk. Sommige daarvan bestaan al, de andere kunnen wellicht

worden bedacht. Ik zoek beschrijvingswijzen, die

verlossende handelingsmogelijkheden suggereren, die ons brengen

buiten de beschreven situatie. Wat ik in mijn beschrijvingswijze

wil uitzeggen, moet waarheid zijn. Mijn beschrijvingswijze moet

geen verzinsels bevatten.

=

Ik zoek beschrijvingswijzen die een uitweg bieden. Ik geloof niet

meer (na 6000 jaar geschiedenis als voorbeeldenboek en het nieuws

dat ik via de media hoor) aan binnen het systeem blijven en het

verbeteren, onschadelijk maken, alle negatieve symptomen eruit

snijden. Dat alles (verbeteren enz.) moet wel gebeuren, maar

gecombineerd met ordelijke afbraak, verlating, desertie.

Niet later eens stap voor stap samen, maar hier nu iedere

enkeling die dat wil en kan 100% ineens.

=/=

..Als dan bovendien nog de vrouw wordt

..gebruikt om het zich inspannen van de geknechten te motiveren, te

..stimuleren, door het geven van haar gunsten aan de winnaar: de

..winnaar mag immers altijd met de prinses trouwen, dan past daar

..heel mooi bij het extra verachten van de sexueel ter zake doende

..vrouw, die immers, ongelijk aan de zogende moeder, haar

..lichamelijkheid als het enige wat ze heeft, veil moet hebben voor

..de man; hij moet haar (zijn echtgenote) onderhouden, maar zij

..moet zich aan hem geven, haar huwelijkse plichten vervullen. Wat

..haar gunsten waren, zijn nu zijn rechten, haar plichten. Mannen

..moeten dan in het verhaal wel altijd met de prinses willen

..trouwen, altijd van alle vrouwen alleen maar “het” willen.

B>type rest2

.pl50

.mt2

.mb0

.hm1

.he verdere restopmerkingen blz. #

schijf 37;titel:rest2

12 mei 1985

Het verachten van de dieren past mooi bij het verachten van het

dierlijke in zichzelf. Als dan bovendien nog de vrouw wordt

gebruikt om het zich inspannen van de geknechten te motiveren, te

stimuleren, door het geven van haar gunsten aan de winnaar: de

winnaar mag immers altijd met de prinses trouwen, dan past daar

heel mooi bij het extra verachten van de sexueel ter zake doende

vrouw, die immers, ongelijk aan de zogende moeder, haar

lichamelijkheid als het enige wat ze heeft, veil moet hebben voor

de man; hij moet haar (zijn echtgenote) onderhouden, maar zij

moet zich aan hem geven, haar huwelijkse plichten vervullen. Wat

haar gunsten waren, zijn nu zijn rechten, haar plichten. Mannen

moeten dan in het verhaal wel altijd met de prinses willen

trouwen, altijd van alle vrouwen alleen maar “het” willen, “hem”

er in willen douwen.

=

Van die doctrines bestaan uit evolutie-gewijs in elkaar gepaste

deeltjes. Het geloof is een verhaal, dat gebruikt wordt om

enigszins in psychsich evenwicht te leven in de onveranderlijke

werkelijkheid van een civilisatie (een bezitterssamenleving)

waarin geheerst (= geknecht) wordt en de ondersten als vrouw of

man alleen hun lichaam en hun gedrag (hun arbeidskracht en hun

diensten / gunsten ) bezitten.

=