070312blogopgaven

=============

Start: maandag 12 maart 2007 13:22

=============

Schuldigheid is onwaarneembaar aan de schuldige, zoals ‘aan de beurt zijn’ onwaarneembaar is aan wie aan de beurt is.

       Schuld en beurt bestaan niet als verschijnsel, er is alleen sprake van binnen resp. het maatschappelijke en  ‘sport en spel’.

       We zien en horen dat elke dag via televisie, het moeizame gedoe en gewauwel van politie en advocaterij / “rechtsspraak” in díe ene massa series. En de mededelingen van de sportverslaggevers wie er nu moeten bij welke uitzoekerij van welke groepsaap “van onze soort’ er welk kunstje het beste van allemaal kan. Je moet toch een werkelijk intellectloze apensoort zijn om ononderbroken te willen weten wie van de levenden die dag de snelste loper, de hoogste springer enz. is (noem al die andere ‘dimensies’ maar op: allemaal van het intellectuele niveau van die Peynenburgnegers die “uit de stand recht omhoog springend proberen (elkaar en hun eigen vorige record) te overtreffen.

       Het verschil nu tussen ECHTE LITERATUUR en leesvoer is dat al die politieromans de lezer er niet op wijzen (à doen beseffen) dat schuld een spelingrediënt is. Het treurige is:

• dat al die sportuitzendingen niet tot het betreuren van en lachen om zoveel txaenzverspilling aan dit ‘zich meten’ van deze groepapensoort. Let op: Groepgukken is het juiste woord: niemand wordt competitief geboren.
• Dat al die series over advocaterij en politiewerk de kijker blind voor het een verzinsel zijn van ‘schuld’ laten. Ziende blind. Kantiaans blind, niet precies. Het begrip ‘schuld’ hebben ze. Maar hen is de context vanzelfsprekend en dat blijft bij al dat waarnemen van ermee werken zo.

Dáár kan ECHTE LITERATUUR werken: er moet een boek komen waarin een buitenaards  intelligent “ras” zijn wetenschappers voor ‘deelnemend observeren’ verschuilt in mensenlichamen, door als deel van een eeneiige tweeling zich in de baarmoeder te vestigen. Ongeveer Koekkoeksgewijze.

En dan in die roman (= dat verhaal met daders er in, omdat die vorm zo gemakkelijk leest en onthoudt en zulke romanfiguren ietsje slijtvaster zijn dan woorden zoals ‘minderwaardigheidscomplex’.  

12-3-2007 13:45 : 340 woorden.