Jaap Schot, 28 november 2012

Dat ze nergens aan bezig zijn, maar slechts spelen is een feit. Dat komt doordat ze slaven zijn, in leen van hun persoon, bezit van de soeverein. Als ze geen bevelen – opdrachten, bestellingen – aan het uitvoeren zijn, hebben ze ‘niets te doen’. De tijd buiten hun werkuren hebben ze vrij en dat is niet vrij voor iets, hun eigen bezigheid. Nee, ze kunnen niet ongehinderd hun project uitvoeren, ze hebben geen project, ze zijn nergens aan bezig, ze willen genieten en omdat dat geen tijd vult, gaan ze spelen (‘rangschikkertje’ en met huisdieren ‘oudertje’) en consumeren, onnodigs aanschaffen, vaak in het kader van het zich minderen aanschaffen, vaak, maar niet in alle gevallen.

‘Leuke dingen om te doen’ worden massaal aan deze slaafsen verkocht. Ook ‘zin’: onstoffelijk spul – in dit geval, gedenk – om ‘zingeving’ mee mogelijk te maken. Die ‘zin’ dat zijn gewoon bevelen, die uit te voeren zijn. Er is alleen geen gever van die bevelen te vinden, die is bedacht. Al die goden die daders van stukken van ‘wat gebeurt’ zouden zijn, volgens de heilige (= door gehoorzamen aan de suggesties er is als waren het bevelen te ‘heiligen’) schriften.

Als van hun productiemiddelen beroofden geen plaats hebben in het arbeidsleger (het een of andere ‘Kommando’ in KZ-termen), dan hebben ze niets waar ze aan mogen zitten. Ze moeten overal weg- en afblijven, het is allemaal van de soeverein en in leen bij de als bezitters geregistreerden. Privaatbezit bestaat, is er als administratief iets, bij de gratie van de soeverein. En die soeverein is niet langer de scheppergod, dus is de soeverein herkend als een administratieve term zonder enige drager. Het is een schijnzelfstandig naamwoord. Het is iedereen duidelijk en helder is dat ie nergens te vinden, aan te treffen, is. De soeverein is een verzinsel, bewaard, in gebruik gehouden ook nu, na het ophouden met het geloven in het bestaan ervan. Door dit inzicht in de taal is alle bezit slechts geclaimd, kadastraal of zo vastgeschreven en met politie beschermd. Het is puur een uitkomst van het gehoorzamen aan die heilige schriftuur: de grondwet enzovoorts (1) en in dat kader geweld plegen (2) en met herhaling daarvan aan elke overtreder dreigen (3).

De slaaf die niet gelooft in wat er in de aangewezen heilige schriften staat, heeft het bedrogen worden geweigerd. Daar staat een straf op. Die straf is: het helder zien van de genoemde bedreiging. Die overmacht, die streven in elke andere richting dan ‘omhoog in de maatschappij’ afkeurt, hoogstens tolereert (1) en onbeschermd laat (2).

De rechtsstaat is een afgunstige staat, die geen andere gedragsdeterminatie dan met de illusies in haar eigen wetten, naast zich duldt.  Anders gezegd: HIER WORDT NU ‘Koninkrijk der Nederlandentje’ gespeeld en niets anders. Je mag in zoveel goden geloven als je wilt, zodra je die goden meer gehoorzaam bent dan de wetten van deze rechtsstaat, zit je fout.

Hoe wij onze mensveestapel houden is onze zaak, daar hebben door ons niet erkende wijzen en profeten niets mee te maken. Die lui zijn net zo dood als de schrijvers van onze grondwet. Hun ‘koninkrijk der hemelen’ is hun fantasie, deze rechtsstaat hier de onze. En die van ons is geldig, dat is, m.a.w.: daar staat actief onze ‘ordehandhaverij’ achter, waarin politiemensen en rechters en militairen en gevangenispersoneel en vele anderen voor hun kost (en rang) DIENEN.

En waar gediend wordt, daar is MACHT.

EN OF DIE MACHTIGE NOU EEN GOD IS OF EEN NATIONALE RECHTSSTAAT, beide zijn verzinsels en atheïsme is alleen niet voldoende om vrij denkend bezig te zijn probeer te geraken tot averzinselisme. Die aanwezige politieagenten kun je niet wegdenken en je kunt je laten afschepen met stemrecht en dan denken dat je terecht loyaal – wetsgetrouw, law abiding – bent.

Praktisch is dat feitelijk, maar het is niet waar, de wetten zijn geldig, niet waar. En er is DUS een fout binnen het atheïsme zoals dat door de volschrijvers van DVG wordt verdedigd. Allah bestaat en wel door degenen die hem dienen. Ja, ook die gewapende jihad is een vorm van Allah dienen en dienen is: doen bestaan, ‘aanzijn geven’, ja zelfs ‘scheppen’ wordt dat ook wel genoemd.