Jaap Schot, 26 juni 2010

Iedere ama is een neerslag van de omstandigheden (men zegt t.a.v. de macro-omgeving: ‘de tijd’) waarin ze ontstaat. Iedere taal in iedere ama is zó, dat de spreker (denker) als kind van zijn tijd spreekt.  Onvermijdelijk. Nu ik dit uitschrijf, vindt dit ook plaats, is dat ook het geval.
De ama is een neerslag, een bezinksel, en doordat er activiteit (bijvoorbeeld: opletten, zoeken, verkennen en doordénken) zit in de ama, wordt het voor een steeds groter deel een vangst (uit de zee vol kenbaarheden).