Jaap Schot, 14 oktober 1995

Wat kan ik nog verzinnen om mezelf qua brein bezig te houden. Ik heb al vrijwel alles uitgeschreven en dat al vele malen. De laatste 7 jaren is er niets wezenlijks bij gekomen. Dat kan ook moeilijk, want het is allemaal best te vatten voor een mens: waar de vechtende en voelende praatapen aan bezig zijn, dat wie vechten en voelen niet en verstandig en aanspreekbaar en onpartijdig kunnen zijn. Waar gevochten en gevoeld wordt is geen ‘wetenschappelijke objectiviteit’, geen ‘waarheidsliefde’. Er is de wens waarheid omtrent de omgeving, de vijand en de stand en gang van zaken te kennen. Dat is dezelfde wens die ook uitgaat naar het hebben van doeltreffende wapens. Het gaat niet vast en zeker om winnen, het gaat om overleven, om vechtend voortbestaan, zich handhaven. Het gaat nergens om, er is geen doel, het voelen gaat over wat er gebeurt. Er wordt in het rangschikken gefunctioneerd: alle lichaamsdelen worden gebruikt: de spieren, de hersens, allemaal. Ze amuseren zich kapot, alle verliezen is alleen maar contrast voor het winnen van de anderen en van de andere keren. Zonder verliezen is er geen winnen, want het spel is: Rangschikken. Zonder minderen te hebben, heeft niemand een rang. Zonder dat anderen iets niet mogen, heeft niemand dat iets als voorrecht. Voor wat iedereen mag, bestaan geen vergunningen. Zich laten bevoorrechten is het doel van allen in de civilisatie en bevoorrechten is de keerzijde van achterstellen, benadelen, onthouden. Ook alle bezitten is het hebben van voorrechten en wel jegens het bezit [het bezeten ding] in kwestie.

Als deze formulering eenmaal is veroverd op de ontelbare voorbeelden, dan vallen die voorbeelden, nieuwe en oude, vanzelf in dat schema. Dat is gemakkelijk, maar de lol van het ontdekken is er af.

Wat te doen, na het aanmaken van een goede theorie waar de onbeïnvloedbare, niet te veranderen, feiten in gaan liggen, in goede orde ?

Dat is de vraag waar ik nu een antwoord op zoek.